Fietsend langs de noordgrens 

Als je vroeger op de fiets de Burgwallen verliet richting het Centraal Station, dan stak je daar de drukke Prins Hendrikkade over. Maar vroeger is 19 jaar geleden.

Hoe anders is dat nu. Alles verandert, maar het grootste probleem is nog wel dat alles steeds opnieuw verandert. In 2002 begonnen de werkzaamheden aan de Noord-Zuidlijn en ook het Stationsplein ging op de schop. Het Damrak werd onderdeel van de Rode Loper, en de fietsersellende begon.

De tijdelijke veranderingen aan dat fietspad waren ingrijpend. Om te beginnen verviel het oversteken van de Prins Hendrikkade en er kwam een fietspad in twee richtingen aan de zijde van het centrum. Dat leidde in al z’n onafheid tot chaotische ad-hocverkeerssituaties.

Drie jaar geleden leken de werkzaamheden te zijn afgerond. Maar korte tijd later bleek de situatie alleen nog maar chaotischer te worden, want Amsterdam moest de grootste ondergrondse fietsenstalling krijgen van Nederland. Nee, van Europa!

Dit betekende tweeëneenhalf jaar lang een bijna wekelijkse verandering van verkeerssituaties bij de Prins Hendrikkade. Er waren periodes dat er van de fietser verwacht werd zich te mengen met het auto- en vrachtverkeer, met vaak wanorde en irritatie tot gevolg. Je kunt het allemaal verduren, omdat het allemaal heel mooi moet worden. Maar het wordt frustrerend als de werkzaamheden telkens weer voor weken stil komen te liggen.

Abrupt
Soms is er een klein feestje. Het fietspad over de brug bij het Damrak loopt inmiddels met een mooie slinger richting de Nieuwebrugsteeg en de Zeedijk.

Maar dat pronkstukje houdt weer op met een barrage aan verkeersborden en stophekken op het naamloze pleintje voor het Barbizonhotel. De fietser wordt verzocht abrupt een heel andere route te kiezen of de fiets aan de hand te nemen en de voetganger uit te hangen, want de herprofileringsfase tot aan de Schreierstoren op de Geldersekade stottert alweer maanden.

Telkens liggen de werkzaamheden stil. Het steeds weerkerende oponthoud heeft vaak te maken met de aanbesteding vanuit de gemeente. Alle klusjes binnen de grote klus moeten gefinancierd worden, en voordat de benodigde goedkeuringsparafen onder het contract staan, zijn de fietsers alweer vele diepe zuchten verder.

Het fietspad tot aan die Schreierstoren naar het oosten moet eindelijk voltooid zijn rond de tijd dat dit nummer van d’Oude Binnenstad bij u op de mat valt. Naar het westen blijft de fietser nog langer in het gedrang, want de bouw van de prestigieuze ondergrondse fietsenstalling zal nog eens tweeëneenhalf jaar in beslag nemen. Maar daarna kan er langs de noordgrens van de Burgwallen weer onbekommerd gefietst worden! Wat is tijd, per slot van rekening?

TEKST: HANS VAN DAALEN
FOTO: BERT NAP