Kees van Mierlo: ‘Ik werk nooit exact symmetrisch’ 

Kees van Mierlo is houtsnijder van beroep. Hij werkt al tientallen jaren op de Wallen: vroeger in de Barndesteeg, samen met meubelrestaurateur Dieter Gedexnus, en nu in zijn werkplaats aan de Oudezijds Achterburgwal. 

‘Als ik in mijn werkplaats aan het werk ben, staat de deur vaak open. Veel nieuwsgierige mensen komen dan een kijkje naar binnen nemen en zo word ik te vaak gestoord. Daarom ga ik hier nu maar een inzetdeur maken, met een bel, als iemand naar binnen wil.’ Net als bij zijn restauratieprojecten overweegt hij lang, en goed, hoe die deur moet worden.

Ambachtsman
Kees groeide op in Wateringen. Zijn vader was timmerman en woningstoffeerder. Als jongetje hielp hij z’n vader graag. Het werd snel duidelijk dat hij in het verfraaien van woningen zijn beroep zou vinden. Na een opleiding tot meubelmaker vond hij in 1967 dan ook een betrekking bij een aannemer, die een meubelmaker zocht voor de restauratie van de regeringsgebouwen.

In 1976, tijdens de restauratie van de Trêveszaal op het Binnenhof in Den Haag werd hij ‘ontdekt’ door beeldhouwer en restaurateur Hans ’t Mannetje. Die had vanaf 1969 de leiding van het Restauratieatelier Uilenburg, in de voormalige synagoge Nieuwe Uilenburgerstraat 91. Zo kwam Kees in Amsterdam terecht. Jarenlang maakte hij deel uit van de vaste groep restaurateurs die op Uilenburg werkten. ‘Doordat we vaak samenwerkten aan onderdelen van gebouwen heb ik in de loop der jaren veel geleerd. Niet alleen over mijn eigen vak, maar ook over aanpalende disciplines zoals steenhouwen en stucwerk. Daardoor kan ik bij grote projecten vanuit verschillende invalshoeken meedenken en ondersteunen.’

In 1987 stopte Restauratieatelier Uilenburg en ging Kees verder als zelfstandig ambachtsman.

Links en rechts
Kees reconstrueert ook objecten waarvan in de loop der jaren soms hele stukken zijn verdwenen. Daarvoor bestudeert hij tekeningen en oude prenten.

Soms moet hij ontbrekende delen naar eigen inzicht reconstrueren. ‘Ik bedenk dan hoe die verdwenen onderdelen er uitgezien kunnen hebben. Het is als het lezen en schrijven van oude talen. Je moet zulke teksten niet alleen kunnen vertalen, maar je er ook zó in kunnen uitdrukken dat niemand de authenticiteit van het resultaat betwijfelt. Als ik iets snij, werk ik links en rechts gelijk op. Zo kan ik op het oog de symmetrie in de gaten houden. Ik werk nooit exact symmetrisch. De natuur is ook schijnbaar symmetrisch, dat maakt het spannend.’

Een mooi voorbeeld van de ambachtskunst van Kees is de geveltop op Elandsstraat nummer 88. Hij werkte daar ruim vijf maanden aan. Je zou denken dat zo’n weelderige, gekrulde top van steen is, maar hij is dus van hout.

Vreemde Vogel
Ook op de Burgwallen is werk van Kees te vinden. Hij sneed bijvoorbeeld de deurversiering van theatercafé Casablanca op de Zeedijk.

En als je goed zoekt, kun je in de Oude Kerk ook een eigen ontwerp van hem vinden. In het koor van de kerk staan rijkversierde houten klapbankjes. Eén zo’n misericorde maakte hij speciaal voor het afscheid van de organist en cantor Willem Vogel. Het is een vreemde, Jeroen Bosch-achtige vogel: een nachtegaal met het hoofd van de musicus en met vleugels van orgelpijpen, staande op het vloerklavier van het kerkorgel.

Zijn handen jeuken soms, als hij een stoepleuning ziet met mooi gesneden uiteinden die nodig aan onderhoud toe zijn. ‘Soms zou ik willen aanbellen om te vertellen dat ik daar graag wat aan zou willen doen!’

Op dit moment heeft Kees een zonnewijzer onder handen waarvan rotte houtdelen moeten worden vervangen, en voor een deur snijdt hij een deurnaald – een langwerpige versiering. De stad wordt dankzij zijn vakmanschap steeds een beetje fraaier.

Zie ook: www.kvmierlo.nl

Fotobijschrift: Kees werkt aan de reconstructie van een deurnaald

TEKST: MIRJAM BOELAARS
FOTO: RENÉ LOUMAN