WONEN OP DE WALLEN

Wie? Zoë en Samir.
Waar? Bethaniëndwarsstraat.

Jazeker, ze zijn er wel, de jonge kritische buurtbewoners. In 1988 wordt Samir Veen geboren in de Bethaniëndwarsstraat, waar vader Veen sinds 1980 woont. Zus Zoë ziet in 1996 elders in de stad het levenslicht, maar is de helft van de tijd ook bij haar vader en broer.

Samir heeft op de openbare basisschool De Witte Olifant gezeten. Hij beschrijft lachend de controverse tussen De Witte Olifant en de Antoniusschool: ‘Die waren anders. Dat waren de katholieken en ik dacht ook altijd dat de gymzaal bij hun schoolplein van ons was.’

Hij is acteur, schrijver, producent. En buurtbewoner. ‘Jammer genoeg heeft die toeristenindustrie de buurt wel behoorlijk verpest. Op de hoek zit nu een Chipsy King, met zo’n lelijk terras. Die Chipsy’s en consorten verdienen heel veel geld. Maar de last, zeg maar gerust de overlast, komt op het bordje van de buurtbewoners.’ Samir mijmert hardop: ‘Misschien zou een buurtcomité van jongeren helpen?’

Er zijn ook dingen verbeterd. Hij herinnert zich nog de ongure sfeer die vroeger op en rond de Zeedijk heerste. Dat is nu helemaal anders. Zijn Liefde woont in Amsterdam-West. Wat een verschil is dat! Gevarieerd winkelaanbod en gewoon over straat kunnen lopen, zonder mensenmassa’s.

Zoë is studente, met klimaatontwikkeling hoog in het vaandel. Zij heeft een wat andere mening. ‘Dat komt ook doordat ik hier niet permanent gewoond heb. Dus ik zie de verandering wel, maar het raakt mij minder. Voor alles heb ik het geluk om hier een fijn huis te delen met m’n broer.’ Als jong meisje fietste ze de straat in en riep tegen haar vriendin: ‘Oh, het ruikt hier heerlijk naar huis, mijn huis!’ Waarop haar vriendinnetje riep: ‘Het ruikt hier naar wiet!’

Toch ergert ze zich wel. Hun kleine intieme straatje wordt intensief bewoond. Ook door veel studenten. Daar horen fietsen bij, heel veel fietsen, die geven echt overlast. Haar broer roept spontaan: ‘Die Chipsy King wordt een fietsenstalling!’

Samir twijfelt, eerlijk gezegd, of hij hier wil blijven wonen. Maar hij voelt ook een betrokkenheid en de verantwoordelijkheid om juist níet te vertrekken. Hij woont in een fijn huis. Hier speelde hij als kind. Dit is zijn straat, zijn buurt!

TEKST: GREET VAN DER KRIEKE
FOT: RENÉ LOUMAN