Dehlia Timman, stadsdeelvoorzitter: ‘Ik durf stappen te zetten’
Sinds augustus is Dehlia Timman de nieuwe stadsdeelvoorzitter van Amsterdam Centrum. Ze wil een benaderbare bestuurder zijn, zegt ze. Tijd voor een kennismaking.
Amsterdam en de politiek: hoe kwamen die samen?
‘Ik zat hier in Amsterdam op school, en als ik uitging met mijn vriendinnen deden we dat in het centrum. Naar hotel Kabul in de Warmoesstraat of naar de San Francisco op de Zeedijk.
Mijn vader en mijn moeder, die uit Suriname komt, stemden PvdA. Rond mijn 30ste wilde ik politiek actief worden. Ik dacht natuurlijk eerst aan de PvdA, maar ben toen al die websites langsgegaan en heb alle partijprogramma’s gelezen, en toen kwam ik bij D66 uit.’
Wat was de drijfveer om politiek actief te worden?
‘Mijn oudste zoon ging toen voor het eerst naar school. Wat bleek? Op bepaalde scholen waar iedereen op wilde, kon je met een beetje netwerken toch wel terechtkomen. Dat vond ik eigenlijk een schande. Toen dacht ik: wie gaat daar eigenlijk over? Zo kwam ik uit bij de gemeenteraad.
Voor de verkiezingen kwam ik op een onverkiesbare plaats, maar erna werd ik politiek assistent van Boudewijn Oranje. Die was toen lid van het dagelijks bestuur van het stadsdeel. Dat gaf me een andere kijk op de binnenstad. Achter de mooie façade en de romantische verhalen bleek ook een donkere kant te zitten. Dat heb ik met eigen ogen kunnen zien.
Dan weet je waar de discussies over gaan. Die zijn trouwens sinds pakweg tien jaar geleden niet veel veranderd. Het is alleen nog drukker geworden. Dat is het opvallendste verschil. Dat de bewoners nog meer alarm roepen: het wordt te druk!’
Is er iets aan die drukte in het Wallengebied te doen?
‘Het is er nog niet zo druk als voor corona, maar omdat de drukte na een lange tijd van uitzonderlijke rust nu weer toeneemt, ervaren de bewoners dat weer als druk.
We zijn in gesprek met de bewoners en we zijn actief bezig met het reguleren van de drukte op de Wallen. We meten bijvoorbeeld in de Stoofsteeg en de Oudekennissteeg hoeveel mensen de buurt in stromen. Als dat boven een bepaalde waarde stijgt zeggen we: meer kan het gebied niet aan. Hosts en handhaving laten dan geen nieuwe bezoekers meer toe. Bewoners kunnen natuurlijk wel gewoon naar hun huis.’
Dat is een drastische maatregel.
‘Ja, maar de binnenstad moet niet bezwijken onder de enorme aantrekkingskracht.
Er leven hier heel veel creatieve mensen, en ook mensen die net even anders tegen het leven aankijken. Die bedrijvigheid en creativiteit zijn aantrekkelijk. Toeristen willen dat ook meemaken.
Maar we zien nu dat het kapitaal zich voornamelijk focust op die toeristen in plaats van op de eigen bewoners. Daardoor krijg je een uitholling van wat het eerst allemaal zo aantrekkelijk maakte. Het unieke verliest dan zijn glans. Dat je ne sais quoi dat in de stad hangt, moet je koesteren.’
Hoe kan het stadsdeel voldoen aan de grote roep om meer handhaving?
‘We hebben hosts voor hospitality en het informeren van bezoekers over de regels in het gebied, we hebben THOR (handhaving) voor normzetting en handhaving in de openbare ruimte, en we hebben de politie voor de openbare orde en voor als de boel escaleert. Dat zijn communicerende vaten, maar het zijn intern ook drie verschillende diensten. Die drietrapsraket wil ik stroomlijnen.
Ik gebruik vaak de vergelijking met een natuurgebied. Daar laat je geen rotzooi achter en je verstoort de omgeving niet. We moeten zorgen dat dat ook weer de norm wordt voor Amsterdammers en voor mensen die van buiten Amsterdam en van buiten Nederland komen. Dat je je gedraagt. En dan handhaven we op excessen.’
Wat staat er in de agenda van de stadsdeelvoorzitter?
‘Ik ga binnenkort ’s nachts een schouw houden op de Wallen. Daar staan en kijken, en zien wat er gebeurt. Dan weet je waarover je het hebt. Dat heb ik op de Wallen nog niet recentelijk gedaan.
Maar ik krijg natuurlijk wel allerlei signalen. Daar moet ik als stadsdeelvoorzitter wat mee gaan doen. Ik ben niet bang om grote stappen te zetten.’
TEKST: BERT NAP
FOTO: ROOS TROMMELEN
Meer nieuws
